Hurrengo baterarte...

Hasiera guztiek bukaera bat dutelako. Bukaera hori ikusten ez badugu ere egun baten heltzen delako.


Gertakari desberdinak egoten dira tartean, baina dena amaitzen da. Eta amaitzen denean triste geratzen gara, bukaera horrek aldaketa bat dakarrelako. Tristura hori pozak eragindako izan daiteke, edo agur batek eragindakoa.


Baina dena bukatzen bada ere, bizi izandako guztia hor gelditzen da. Gure oroimenetan gordea gelditzen da, eta guk erabakitzen dugu noiz arte geldituko den.

Eta triste gaudenetan, bukatu dela pentsatzen dugunetan, tartean egondako momentu goxoetan pentsatu behar dugu. Egon, egon direlako, eta beti gurekin izango ditugulako.




" Y al final estaba en el sitio más extraño, se había caído por la cara sur del Alluitz, que es una pared vertical de 600 metros, por donde no hay senderos para pasear, es zona de puro montañismo. Quizás se despistó por la niebla, se perdió…"


"Y que, pletórico y feliz, sigues aún ahí arriba;
bajo el sol de la primavera...
Observándonos a todos…
Regalándonos para siempre tu sonrisa eterna... "


G*